ازگرداندن جامعه ى اسلامى به خط صحیح چه زمانی است؟
اآن وقتى که راه، عوضى شده است و جهالت و ظلم و استبداد و دیانتِ کسانى، مسلمین را منحرف کرده و زمینه وشرایط هم آماده است.
البته دوران تاریخ، اوقات مختلفى است؛ گاهى شرایط آماده است، گاهى آماده
نیست. زمان امام حسین؛ آماده بود، زمان ما هم آماده بود. امام، همان کار را کردند؛ هدف، یکى
بود. منتها وقتى انسان به دنبال این هدف، راه مىافتد و مىخواهد علیه حکومت و مرکز باطل قیام
کند، براى اینکه اسلام و جامعه و نظام اسلامى را به مرکز صحیح خود برگرداند، یک وقت است که وقتى قیام کرد، به حکومت مىرسد؛ این یک شکل آن است یک وقت است که این قیام، به حکومت نمىرسد؛ به شهادت مىرسد.
آیا در این صورت، واجب نیست؟ چرا، به شهادت هم برسد، واجب است. آیا در این صورتى که به
شهادت برسد، دیگر قیام، فایدهیى ندارد؟ چرا، هیچ فرقى نمىکند؛ این قیام و این حرکت، در هر دو
صورت، فایده دارد - چه به شهادت برسد، چه به حکومت - منتها هرکدام، یک جور فایده دارد. باید انجام داد؛ باید حرکت کرد.این، آن کارى بود که امام حسین انجام داد؛ منتها امام حسین (علیهالسّلام)، آن کسى بود که براى اولین بار این حرکت را انجام داد. قبل از او انجام نشده بود؛ چون قبل از او - در زمان پیغمبر و امیرالمؤمنین - چنین زمینه و انحرافى به وجود نیامده بود، یا اگر هم در مواردى انحرافى بود، زمینهى مناسب و مقتضى نبود. زمان امام حسین، هر دو وجود داشت. در باب نهضت امام حسین، این اصل قضیه است.پس مىتوانیم اینجور جمعبندى کنیم، بگوییم:
امام حسین قیام کرد تا آن واجب بزرگى را که عبارت از تجدید بناى نظام و جامعهى اسلامى، یا قیام در مقابل انحرافات بزرگ در جامعهى اسلامى است، انجام بدهد. این از طریق قیام و از طریق امر به معروف و نهى از منکر است؛ بلکه خودش یک مصداق بزرگ امر به معروف و نهى از منکر است. البته این کار، گاهى به نتیجهى حکومت مىرسد؛ امام حسین براى این آماده بود. گاهى هم به نتیجهى شهادت مىرسد؛ براى این هم آماده بود.
سهشنبه 25/10/1386::: ساعت 6:54 صبح
