|
مـــــوســــم پیری گذشتــــم از کنـــار مدرسه یــــادم آمــــد از جوانـــــی و بهــــار مدرســــه مـــــادر پر مهــــر مــــن بـــا صــد امیـــد و آرزو هـر پگـــاهی مــــی نمـــودم رهسپار مدرسه مــــی خریـــد از بهـــر من کیف و کتاب و دفتری تــا نویســــــم جملــــه های بی شمار مدرسه پیـش چشمـــم جلوه گر شد خاطرات کودکی یـــــادم آمــــــد ناظـــــــم و آموزگـــــار مدرسه ساعتی کــه درس ما بود از حساب و هندسه هر طـــــرف بـــــودم گــــــریزان از دیار مدرسه مـــــوسم روئیــــدن و بشکفتن و خندان شدن مـــی شدم پنهـــان میـــــان سبزه زار مدرسه مشعــــــل راه امیـــــــدی گـر فروزان بود و من راه غفلـــــــت طــــــی نمـــودم روزگار مدرسه آری آن آمــــــوزگار مهربـــــــان یـــادش به خیر او ز عشـــــق غنچـه ها می شد هزار مدرسه در ره دانــــــش بــــود پاینـــــده راهش تـــا ابد آن ادیـــــب مهربـــــــان و افتخـــــــار مدرســـه هر دمی از نای گرمش صحبتی خوش تر ز جان شــــد فــــــرو در گــوش ما زان جانثار مدرسه راه مـــــن گــــــم شد مــیان کوچه باغ زندگی غنچــــه ها بشکفتـــه شد در لاله زار مدرسه هر یکـــی شد بهره ور از بحر دانش گر چه من مانده بــــودم غافل از آن چشمه سار مدرسه رفته از دستت « بیاتـــی » آن گــهر های ادب می خوری حسرت چـــــرا در انتظــــار مدرسه
اسماعیل بیاتی چالشتری ، نغمه های طبیعت ، صص ۱۶۴-۱۶۳ ، فرخ شهر ، جهان بین ، 1378 هـ . ش.
|