اسامی مهم نیستند، آنچه مهم می باشد درد دل های سوزناکی است که از پشیمانی های تمام عیار خبر می دهند. پشیمانی از آب هایی که هدر رفت و سرمایه های گران قدری که به باد داده شد. پشیمانی از گذشته ای که می توانست بهتر باشد و آینده تاریکی که برای نسل های آینده به جا گذاشته اند. شرمنده نوزادانی که چیزی جزء سرزمین سوخته برایشان به یاد گار نگذاشته اند. در زیر، چندی از درد دل های این باغداران کهنه کار ارائه شده است.
