مسأله 453: دستور سر بریدن حیوان آن است که حلقوم (مجراى نفس) و مرى (مجراى غذا) و دو شاهرگ را که در دو طرف حلقوم است و به آنها اوداج اربعه (چهار رگ) گفته مى‌شود از پایین برآمدگى زیر گلو به طور کامل ببُرند و اگر آنها را بشکافند، کافى نیست.

مسأله 454: سر بریدن حیوان (ذِبح) شش شرط دارد: 1- کسى که سر حیوان را مى‌بُرد، مسلمان باشد. 2- سر حیوان را با ابزار آهنى ببرد. 3- هنگام بریدن، صورت، دست، پا و شکم حیوان رو به قبله باشد. 4- هنگام سر بریدن حیوان، نام خدا را ببرد و اگر تنها «بسم اللّ?ه» را بگوید، کافى است. 5- حیوان پس از سر بریدن حرکتى بکند که معلوم شود‌

احکام جوانان (فاضل)، ص: 174

 http://www.ghadeer.org/social/tahrir3/tahr0020.htm

2603 - سـر بـریدن حیوان چند شرط دارد : اول کسى که سر حیوان را مى برد چه مرد باشد , چه زن , باید مسلمان باشد , و بچه مسلمان هم اگر ممیز باشد یعنى خوب و بد را بفهمد مى تواند سر حیوان را ببرد و اما کـسى که از کفار غیر کتابى یا از فرقه هاى است که در حکم کفارند مانند نواصب , اگر سر حیوان را ببرد , آن حـیـوان حـلال نمى شود , بلکه کافر کتابى هم اگر سر حیوان را ببرد هر چند بسم اللّه هم بگوید , بنابر احتیاط آن حیوان حلال نمى شود.
دوم سر حیوان را با چیزى ببرند که از آهن باشد ولى چنانچه آهن پیدا نشود با چیز تیزى که چهار رگ آن را جدا کند مانند شیشه و سنگ نیز مى شود سر آن را برید هر چند ضرورتى مقتضى سر بریدنش نباشد.
سـوم در مـوقـع سر بریدن حیوان رو به قبله باشد , و رو به قبله بودن حیوان اگر نشسته یا ایستاده باشد , همانند رو به قبله بودن انسان در نماز در این دو حالت است , و اگر حیوان بر طرف راست یا چپ خوابیده بـاشـد , بـاید محل بریدن و شکم حیوان رو به قبله باشد و لازم نیست پاها و دستها و صورت آن رو به قبله باشد.
و کـسـى کـه مى داند باید رو به قبله سر ببرد , اگر عمدا حیوان را رو به قبله نکند , حیوان حرام مى شود , ولـى اگـر فـراموش کند , یا مساله را نداند , یا قبله را اشتباه کند , یا نداند قبله کدام طرف است , یا نتواند حیوان را رو به قبله کند , اشکال ندارد , و احتیاط مستحب آن است که کسى که حیوان را سر مى برد نیز رو به قبله باشد.
چـهـارم وقـتى مى خواهد سر حیوان را ببرد , یا در زمان متصل به آن به نیت سر بریدن , نام خدا را ببرد , و هـمـیـن قـدر که بگوید بسم اللّه کافى است بلکه اگر تنها بگوید ( اللّه ) بعید نیست که کافى باشد , و اگر بـدون قصد سر بریدن نام خدا را ببرد , آن حیوان پاک نمى شود , و گوشت آن هم حرام است , ولى اگر از روى فراموشى نام خدا را نبرد اشکال ندارد.
پنجم حیوان بعد از سر بریدن حرکتى بکند , اگر چه مثلا چشم یا دم خود را حرکت دهد , یا پاى خود را به زمین زند و این حکم در صورتى است که زنده بودن آن حیوان در حال ذبح مشکوک باشد والا لزومى ندارد .
شـشـم از بـدن حـیـوان به اندازه معمول خون بیرون آید , پس اگر خون در رگهایش ببندد و از او خون بـیرون نیاید و یا آن که خون بیرون آمده نسبت به نوع آن حیوان کم باشد , آن حیوان حلال نمى شود , ولى اگـر کـمـى خـون بیرون آمده از این جهت باشد که حیوان پیش از سر بریدن خونریزى کرده است اشکال ندارد.
هـفـتـم آن کـه کشتن از مذبح باشد , و احتیاط مستحب آن است که گردن را از جلو ببرد و کارد را پشت گردن فرو ننماید , و به طرف جلو بیاورد که گردن از پشت بریده شود.
2604 - بنابر احتیاط جایز نیست که سر حیوان را پیش از بیرون آمدن روح از بدنش جدا کنند - هر چند این کار موجب حرام شدن حیوان نمى شود - ولى اگر از روى غفلت یا به جهت تیزى چاقو سر جدا شود اشکال نـدارد و هـم چـنـیـن بـنابر احتیاط شکافتن گردن حیوان و قطع نخاعش ( نخاع نخ سفیدى است که از مهره هاى گردن تا دم حیوان امتداد دارد ) پیش از بیرون آمدن روح از بدنش جایز نیست .