به گزارش جهان به نقل از فارس، روزنامه اصلاح‌طلب ابتکار امروز یکشنبه (9/6/93) در سرمقاله خود با عنوان «روحانی مواظب پوست موز باشد» به بررسی بخشی از صحبت‌های روز گذشته رئیس‌جمهور در نشست خبری پرداخت.

این روزنامه ابتدا به پاسخ روحانی به سوال یک روزنامه درباره فتنه می‌پردازد و متن کامل پاسخ روحانی را می‌آورد و سپس مدعی می‌شود که «این نوع جهت گیری رسانه ای در کنار تحلیل و تفسیرهای جهت دار درباره عملکرد دولت، خبر از یک استراتژی رسانه ای تازه می‌دهد».

نویسنده سرمقاله پس از آن خواسته مردم و هواداران روحانی را در مقابل خطوط قرمز نظام تعریف می‌کند و روحانی را قائل به پاسخ و عملیاتی کردن این خواسته‌(مردمی) پیش از انتخابات ریاست‌جمهوری می‌داند و در انتها با زیرکی مخالفان دولت را به تلاش برای شکاف میان مطالباتِ مردمی و خطوط نظام تضاد معرفی می‌کند! یعنی همان تضادی که نویسنده در ابتدای متن به صراحت از جانب خود اعلام و تاکید می‌کند: " این افراد با اطلاع کامل از خواسته‌ها و مطالبات حامیان روحانی تلاش می‌کنند او را در موقعیتی قرار دهند که میان خط قرمزهای نظام و شعارهای انتخاباتی اش، مجبور به انتخاب یکی شود".

ابتکارِ روزنامه ابتکار در باز تعریف «خواسته مردم از روحانی» و در تضاد قرار دادن این خواسته‌ها و نظر شخص رئیس‌جمهور با «خطوط قرمز نظام» در نوع خود جالب توجه است و با یک مرور کوتاه بر یادداشت فوق می‌شود به آسانی فرمول «پوست موز» این روزنامه اصلاح‌طلب را رمزگشایی کرد؛

1- خواسته مردم در انتخابات ریاست‌جمهوری یازدهم حمایت از فتنه‌گران بود.

2- خواسته مردم و هواداران روحانی در تضاد با خطوط قرمز نظام است.

3- روحانی پیش از انتخابات ریاست‌جمهوری شعار حمایت از فتنه‌گران سر داده است و اکنون باید میان آن شعار و خطوط قرمز نظام یکی را برگزیند.

4- مخالفانِ دولت تلاش می‌کنند میان مطالباتِ مردمی و خطوط نظام تضاد ایجاد کنند!

متن کامل یادداشت فوق در ادامه می‌آید:

در نشست خبری روز گذشته رئیس جمهور با اصحاب رسانه در کنار همه سؤالاتی که مطرح شد، خبرنگار یک روزنامه معروف که مخالفت آن با دولت و بدنه اجتماعی هوادارِ آن بر کسی پوشیده نیست، پرسید:«همانطور که مستحضرید رهبر معظم انقلاب بر فاصله گذاری دولت با فتنه گران تاکید کردند؛ برنامه دولت محترم برای عمل به این توصیه چیست؟» رئیس جمهور پاسخ داد: «همه نکاتی که رهبر معظم انقلاب در دیدار اخیر فرمودند دولت برای آنها برنامه ریزی کرده و اجرایی و عملیاتی می‌کند. مسائلی هم که مربوط به سالهای گذشته است و در کشور وجود دارد، ما در چارچوب قانون عمل می‌کنیم. معیار ما قانون خواهد بود و کسی اگر محکومیتی دارد، و محکومیتش برای این است که طرف از حقوق اجتماعی محروم شود، یعنی دادگاه فردی را برای استفاده از حقوق اجتماعی محروم کرده، به قانون عمل می‌کنیم. ولی این تخیلی است که آقایی در عکسی بوده حالا اینکه مالِ کی است و به چه منظور بوده و رفته تماشا کند یا چه جور شعاری بدهد، را نمی‌پذیریم که کسی بخواهد بر مبنای توهمات فردی را محکوم کرده یا به دولت بگوید که این فرد از حقوق اجتماعی محروم است. برای ما معیار قانون است.»

این نوع جهت گیری رسانه ای در کنار تحلیل و تفسیرهای جهت دار درباره عملکرد دولت، خبر از یک استراتژی رسانه ای تازه می‌دهد.

برخی از مخالفان رییس جمهور حسن روحانی، اگر چه در یک سال گذشته نشان داده اند که به هیچ وجه قصد عقب نشینی از مواضع تند و تیز خود در مخالفت با رییس جمهور ندارند، اما گاه به گاه در مقام تمجید از وی برمی خیزند و در این میدان از همدیگر سبقت می‌گیرند و آن زمانی است که بخواهند میان رییس جمهور و بدنه اجتماعی حامی وی اختلافی بیندازند. این افراد با اطلاع کامل از خواسته‌ها و مطالبات حامیان روحانی تلاش می‌کنند او را در موقعیتی قرار دهند که میان خط قرمزهای نظام و شعارهای انتخاباتی اش، مجبور به انتخاب یکی شود؛ تا در این میان اگر خط قرمزهای نظام را برگزید رو به بدنه اجتماعی حامی او فریاد بر آورند که «ای ملت، این همان روحانی است که شما به وی امید بسته اید، او بی اعتنا به وعده هایش جانب دیگر را گرفته است.» در این میان آن‌ها تلاش می‌کنند تا نشان دهند که میان خط قرمزهای نظام و خواسته‌های مردم تضاد عمیقی وجود دارد. چنانچه روحانی به سَمت عملی کردن وعده هایش پیش رود، می‌کوشند از آن میان چیزی پیدا ‌کنند که با خط قرمزهای نظام در تضاد باشد، و بعد توپخانه خود را به کار می‌اندازند که «رییس جمهور دست در کاسه مخالفان نظام دارد.»

این گروه در هر حال می‌توانند عِرض خود ببرند و ملت و دولت را به زحمت بیندازند. در این میان اتخاذ سیاستی اصولی و منطقی از سوی دکتر حسن روحانی می‌تواند این گروه را در رسیدن به اهداف شان ناکام گرداند. رئیس جمهور در موقعیتی است که هم باید خطوطِ نظام را رعایت کند و هم به گونه ای عمل کند که بدنه اجتماعی حامی خود را دلسرد نکند.

به نظر می‌رسد که عملکرد مخالفانِ دولت در این زمینه می‌تواند الگوی خوبی برای وی باشد. یعنی همان گونه که مخالفانِ دولت تلاش می‌کنند میان مطالباتِ مردمی و خطوط نظام تضاد ایجاد کنند، او می‌تواند با کنار هم قرار دادن این دو، از زمین لغزانی که مخالفانش برای وی ترتیب داده اند، به سلامت عبور کند. زمینی که پر از پوست موزهایی است که پا گذاشتن بر هرکدام از آن‌ها می‌تواند آدمی را سرنگون کند.