گفته بود:"ما برای این که بتوانیم کارهای بزرگی را انجام دهیم، بی شک باید متشکل باشیم.رابطه های ایمانی،اعتقادی،علمی،و دینی سازمان نیافته برای رسیدن به بخشی از اهداف و تحقق بخشیدن به قسمتی از مراحل یک انقلاب می تواند کافی باشد؛ولی برای رسیدن به بخشی دیگر از اهداف و تحقق بخشیدن به آن قسمت دیگر از آرمان های یک انقلاب کافی نیست...ما همچنان بر داشتن یک تشکل پافشاری داریم؛اما شرط آن این است که :
1-تشکل باید پاسدار ارزش ها باشد،نه پاسدار خود، نگهبان ارزش ها باشد،نه نگهبان خود.
2-تشکل باید سازنده ما،آسان کننده ی خودسازی برای ما و کمکی به «سیرالی الله» برای شرکت کنندگان در این تشکل باشد.
3-شرط سوم،این که این تشکیلات به درد مردم بخورد، نه این که یک باری باشد بر دوش این جامعه، آن چه در ادامه می آید،10 توصیه ی اوست که حدود 30 سال پیش در جمع انجمن های اسلامی سازمان بهزیستی بیان شده؛ اما انگار حرف هایی است که در امسال برای ما گفته است...
برادرها و خواهرهایی که بار سنگین مسئولیت ها را بر دوش دارید و چشم ها در انتظار نتایج تلاش های به هم پیوسته ی شماست، خوش آمدید! شماها در اقلیت هستید و دیگر نمی خواهیم تعارف بکنیم که اقلیت نیستیم. شما اقلیت مؤمن می خواهید چه کار کنید؟ نظر ماها این است که شما یک اقلیتی باشید که تکیه کنید بر:

1-ایمان هرچه قوی تر به آرمان تان و به کارتان؛ 

نگذارید این ایمان در شماها خدای ناکرده پژمرده و ضعیف شود .این ایمان باید روز به روز تقویت گردد.

2-برنامه های عملی ای که درآن ،تفوق و برتری کارکرد ساختار اسلامی و نیروهای مؤمن به چشم بخورد؛

باید به گونه ای باشد که خواهر مسلمان و برادر مسلمان ما که از یک هم سن و همکلاسی و هم رتبه ی غیرمسلمانش در مقام عمل دینی صالح تر است، در مقام عمل اجتماعی نیز سودمندتر باشد.اگر عمل شما به حال مردم سودمند واقع شود،ماندنی خواهید بود. این بیان قرآن است .«فاما الزبد فیذهب جفاء واما ما ینفع الناس فیمکث فی الارض»؛[کفر می رود و آن چه برای انسان سودمند است می ماند.رعد/آیه 17] سودمندی بیشتر ما باعث پیروزی ماست. به همین جهت در خودسازی فردی و جمعی انجمن هایتان باید طوری برنامه ریزی کنید که در صحنه خدمت به مردم بدرخشید؛ نه برای تعریف مردم بلکه برای خدا.

3-ارتباط خود را قوی کنید؛

وقتی یک عده در اقلیت هستند، باید بکوشند تا به کمک ارتباطات گسترده، یک جمع بزرگتر شوند.وقتی که همه یک جا جمع هستید، احساس دلگرمی و قدرت بیشتر می کنید.

4-جذب عناصر جدید؛

گاهی دافعه خیلی قوی است اما جاذبه چندان قوی نیست. مسلمان، هم دافعه دارد و هم جاذبه.
شما باید جاذبه تان زیاد باشد، باید کلامتان و رفتارتان چنان باشد که اطرافیانتان را یکی یکی جذب کنید.اصلاً باید برنامه داشته باشید برای جذب آنها. مبادا فکر کنید که اینهایی که با ما مخالف هستند دیگر کارشان خراب است و درست شدنی نیستند. خیر، انسان تغییر می کند.خیلی ها آدم های خوبی هستند، می لغزند و بد می شوند. خیلی ها آدم های بدی هستند و در اثر ارشاد و معاشرت خوب می شوند. تعالیم اسلام یادتان نرود. اسلام می گوید تا آخرین لحظات حیات، در توبه باز است.

5-انضباط؛

هرکار دسته جمعی ای که انجام می دهید باید همراه باشد با انضباط تشکیلاتی. بچه مسلمان ها به انضباط مقدار کمی بها می دهند.باید یک مقدار به انضباط بیشتر بها بدهیم.اما نظم فرعونی نه؛ زیرا نظم گاهی فرعونی و طاغوتی است. نظم ما باید الهی، سازنده و نورانی باشد.

6-شناسایی و کشف استعدادها؛

کشف عناصر مدیر و مفید که بتوانند پستهای کلیدی و موثر را با لیاقت اداره کنند. گاه ما یک فرد متدین و خوبی را می گذاریم رأس کاری ولی چون توانایی اش ضعیف است ،اثر بدی می گذارد. شما باید مدیرهای مومن و متعهد 10 سال آینده را هم کشف کنید و هم بسازید.

7-معلوماتتان را ببرید بالا با مطالعات اسلامی، مطالعاتتان باید اسلامی باشد؛ فنی هم باید باشد.

هرکدام از شما وظیفه ی شرعی تان است که در هفته یک مقدار روی رشته خاص خودتان مطالعه ی فنی کنید،طوری که کاردانی و کارایی فنی شما رو به افزایش پیگیر و مستمر باشد.

8-شیوه های صحیح برخورد با دشمن و مخالف را یاد بگیرید؛

گاهی برادرها و خواهرها با جریانهای مختلف می خواهند برخورد کوبنده داشته باشند اما طرز برخورد آنها طوری است که در جامعه محکوم می شوند. شیوه های برخورد باید صحیح باشد. باید درباره این شیوه های برخورد بنشینید و تبادل نظر کنید.

9-انتقاد از خویشتن؛

آیا هیچ وقت دور هم جمع می شوید بگویید این یک هفته نقایص و عیب کارم این بود. این کار را می کنید یا خیر؟ خوب،شروع کنید!هیچ اشکالی ندارد.«المؤمن مرآت المؤمن» یعنی چه؟ برادر و خواهر مسلمان باید آینه ی یکدیگر باشند.آینه یکی از کارهایش این است که عیب های آدم را می گوید، بنابراین هر هفته ای ، دو هفته ای، یک ساعت دور هم بنشینیم با روی باز و گشاده رویی هرکسی اول عیب های خودش را بگوید بعد آنهایی که جا می ماند دیگران بگویند، بعد هم عیب جمعمان را بگوییم.

10-امید کامل به آینده؛

هیچ مسلمانی حق یأس و ناامیدی ندارد. آدمهایی که ایمان به خدا ندارند آنهایی هستند که از گشایش آفرینی خدا در تنگناها مایوس می شوند. انسانهای مومن همیشه باید امیدوار باشند. آنقدر قرآن و اسلام به ما تعلیم می دهد که نه با یک غوره سردی تان بشود و نه با یک مویز گرمی تان.
منبع: ویژه نامه بزرگداشت هفتم تیر/ ضمیمه روزنامه اصفهان زیبا/ تیرماه 1389