قال الإمام ُعلیٌ (ع) :
الْإِیمَانُ عَلَى أَرْ بَعِ دَعَائِمَ: عَلَى الصَّبْرِ وَ الْیَقِینِ وَ الْعَدْلِ وَ الْجِهَادِ
وَ الْکُفْرُ عَلَى أَرْبَعِ دَعَائِمَ: عَلَى التَّعَمُّقِ وَ التَّنَازُعِ وَ الزَّیْغِ وَ الشِّقَاقِ
وَ الشَّکُّ عَلَى أَرْبَعِ شُعَبٍ: عَلَى التَّمَارِی وَ الْهَوْلِ وَ التَّرَدُّدِ وَ الِاسْتِسْلَامِ
ایمان بر چهار پایه استوار است: بردبارى، باور داشتن، دادگرى و جهاد.
و کفر بر چهار پایه استوار است: کنجکاوى، ستیزهجویى، روگرداندن از حق، و دشمنى با حق.
و شک نیز چهار گونه است: گفتگوى ناروا، ترسویى، سرگردانى و دودلى و بی تفاوتى.
وَ الصَّبْرُ مِنْهَا (من الإیمان)عَلَى أَرْبَعِ شُعَبٍ: عَلَى الشَّوْقِ وَ الشَّفَقِ وَ الزُّهْدِ وَ التَّرَقُّب
فَمَنِ اشْتَاقَ إِلَى الْجَنَّةِ سَلَا عَنِ الشَّهَوَاتِ- وَ مَنْ أَشْفَقَ مِنَ النَّارِ اجْتَنَبَ الْمُحَرَّمَاتِ- وَ مَنْ زَهِدَ فِی الدُّنْیَا اسْتَهَانَ بِالْمصِیبَاتِ- وَ مَنِ ارْتَقَبَ الْمَوْتَ سَارَعَ إِلَى الْخَیْرَاتِ
امّا بردبارى (از نشانه های ایمان) چهار گونه است: دلبستگى، ترس، پارسایى، و انتظار، بنا بر این هر کس دلبسته و علاقمند به بهشت باشد خواهشهاى نفسانى را فراموش مىکند و از آنها چشم مىپوشد، و هر کس از آتش دوزخ بیمناک باشد، از آنچه حرام و ناروا است مىپرهیزد، و هر کس در دنیا پارسا است غمهاى دنیا را سبک مىشمارد، و هر کس انتظار مرگ را دارد، به کارهاى نیک مىشتابد.
