ســوره 19 : مـریــم ( مـکّــی ـ98 آیه دارد ـ جزء شا نزدهم ـ صفحه 305 )
( قسمــت چهارم )
اسمـاء خمســه
( جزء شانزد هــم صفحــه 305 آیه 1 )
بسم الله الرحمن الرحیم
کهیعص
ترجمــه لفظـــی آیــــه :
( کاف ، ها ، یا ، عین ، صاد )
خداوندی راه نمای ، زینهار دار ، دانی راست گوی
نگاهی ادبی و عرفانی به آیــه : [بخش چهارم]
( کهیعص ) :
در مناقب ابن شهـر آشوب آمده است :
اسحاق احمد از حضرت قــائــم (عج)
تأویل و معنی نهانی کهیعص را پرسید،
ایشان(حضرت قائم) فرمودند:
[ این حرف از اخبار غـیـب و نهان است که خدا بنده خود زکـریّا را برآن آگاه ساخت،
پس از آن محـمـــــد(ص) را از آن خبــــــــــر و آگاهی داد،
و آن اخبــــــــاراین است :
زکـریّا از پروردگارش خواست
که اسماء خمسه و نام های پنجگانه را به او بیامورد،
خـــــــــــــدا ، جبرئیل را بر او فرستاد و آن نام ها را به او یاد داد،
پس زکـریّا هـرگاه محمد(ص) و علی و فاطمه
و حسن (عـلیهم السلام) را یاد می نمود
غم و اندوه از او می رفت
و هرگاه حسین عـلـیـه السّـلام را یاد می کرد
گریه راه گلویش را می گرفت و نفس او را قطع می نمود،
روزی گفت : خدای من ؛
چیست مرا که هـرگاه چهار تن از ایشان را یاد می کنم
به سبب نام های آنان غم و اندوه هایم می رود،
و هـرگاه حسین عـلـیـه السّـلام را یاد می کنم
اشک چشمم روان می گردد ؛
و نفسم به سختی بیرون می آید؟
پس خدای تعـالی او را از داستـان ،
و سرگـذشت حسین (ع) آگاه ساختــــه ؛
فــرمـــــــود : کهیعص ؛
کاف ؛ نام کربلا،
هاء ؛ هلاک و تباه شـدن عـتـرت و فـرزندان رسول خــدا(ص)،
و یاء ؛ یزید علیه اللعنه ظالم و ستم کننده بر حسین(ع)،
و عین ؛ عطش و تشنگی آن حضرت ،
و صاد ؛ صبر و شکیبائی او بر مصیبت ها و اندوه ها است.
چون زکریّــا آن را شنید سه روز از مسجد بیرون نیامد
و مردم را از آمدن نزد خود منع نمود و بازداشت،
و به صدای بـلـنــد گریه و ناله می کرد ،
و در گریه و زاری خود می گفت :
خــــــــدای مــــن ؛
آیا بهترین آفریده شدگانت (حضرت محمد ص) را
به سبـب فـــرزنـدش حسین (ع) اندوهـنـاک می نمائی؟
آیا گـرفـتــار شدن به این مصیبت بزرگ را ؛
به جلو خانه او فرود می آوری؟
آیا جامه غـم و انـدوه را به عـلی(ع) و فاطمه(س) می پوشانی؟
خــــــــدای مــــن ؛
آیا سختی این مصیبت را به میان خانه ایشان فرود می آوری؟
پس ازآن می گفت :
خــــــــدای مــــن ؛
پسری را روزی من گردان ؛
که هـنگام پیـری چشمم به او روشن شده و شاد گردم
و او را ارث برنده و وصی و جانشین ؛
و بجای حسین (ع) برای من بگـردان،
و هـرگاه او را روزی من گردانیدی،
مرا به دوستی او بیازمای و به درد آور ،
چنان که حبیب و دوست خود را به سبب ظلم و ستم ؛
بـر فــرزنــدش حسـیــن (ع) به درد می آوری،
پس خـــــــدا ؛ یحیـــــــی را به زکریّــــــا روزی گردانید
و او را به سبب یحیی به درد و اندوه گرفتار ساخت
و حمل (درشکم مادر بودن) یحیی شش ماه
و حمل حسین (ع) هم شش ماه بود
و سریحیی را بریدند چنان که سر حسین (ع) را بریدند،
و آسمـان و زمیـن جـز بر ایشـان گــریه نکــرد. (1)
----------------------------------------------------------------------
(1) مراد از گریه آسمان و زمین شاید تغییر و دگرگون شدن
در برخی از اوضــــاع و احـــــوال آنهــــا باشد. والله اعـلـم
( تفسیرقرآن عظیم ، فیض الاسلام )
عالَم همه محو گل رخسار حسیـن است
چشمان جهان مست تماشای حسین است
دانی که چرا خانه حق گشته سیه پوش ؟
یعنی که خدای تو عزادار حسین است
موضوع :
نظر بدهید