التواضع ان تسلم علی من لقیت و ان تترک المرآه وان کنت محقا"
فروتنی آنست که هنگام ملاقات بااشخاص سلام کنی واز
جدال بپرهیزی.اگرچه حق با تو باشد.
تعلموا العلم فان تعلمه حسنة وطلبه عبادة.
دانش بیاموزید زیراآموختن دانش متضمن پاداش است و دانشجویی نوعی عبادت است.
ان ظلمت فلاتظلم.
اگر به تو ستم کردند. تو ستم مکن.
ان خانوک فلاتخن.
اگر به خیانت کردند .تو خیانت مکن.
وان کذبت فلاتغضب.
اگر ترا بدروغ نسبت دادند.خشمگین مشو.
ان مدحت فلاتفرح.
اگرثنایت گفتند.خوشحال مباش.
خذواالحکمه ممن قالهاوان لم یعمل بها
علم را از هرکه باشد بیاموز.گرچه حودبدان عمل نکند.
ان المومن لایستغنی عن اخیه.
هرگز مسلمان ازوجود برادرمسلمان خودبی نیاز نیست.
قم بالحق واعتزل ما یعنیک.
برای حق قیام کن واز آنچه برای تو سودی نداردفاصله بگیر
عالم ینتفع بعلمه افضل من سبعین الف عابد.
دانشمندی که از معلومات خود بهره برگیرد.ازهفتادهزار عابد برتر است.
اعرف المودة فی قلب اخیک بماله فی قلبک.
اندازه محبت دوستت را نسبت به خویش.باعلاقه قلبی خودت به او به دست آر.
طلاقة الوجه مکسبة للمحبة.
خوشرویی سبب جلب محبت دیگران است.
علیکم بالموازرة علی العمل الصالح.
درکارهای نیک به یکدیگر کمک کنید.
ان اسرع الخیر ثوابا"البر.
ازکارهای پسندیده آنچه زود به پاداش میرسد نیکی است.
ان اسرع الشر عقوبة لبغی.
از اعمال ناشایست آنچه زودتر کیفر می یابد .ظلم است.
لاتسیرن الامع من تعرف.
جز باکسی که میشناسیش همسفر(همراه)مشو.
العلم ثمار الجنة وانس فی الوحشة وصاحب فی الغربة و
رفیق فی الخلوة.
علم میوهء بهشتی است وبهنگام ترس همدم انسان ودر سفر دوست او .ودرتنهایی رفیق اوست.
استجلب حلاوة الزهادة بقصر الامل.
زهد در دنیا راباکم کردن آرزوهادرکام خویش شیرین کن.
لامصیبة کعدم العقل.
بدترین گرفتاری بی عقلی است.
ایاک والتفریط عند امکان الفرصة
بهنگامی که فرصت بدست افتاد کوتاهی مکن.
لاتصحب الفاجرولاتطلعه علی سرک.
هرگز باانسان بی مبالات دوستی مکن وسرخود رابر وی فاش مکن.
من صدق لسانه زکی عمله.
کسی که زبانی راستگو دارد.کردارش پاکیزه خواهد بود.
لایسلم احدمن الذنوب حتی یخزن السانه
هیچ کس ازگناه در امان نماند مگرآنکه زبان خود رامهارکند.
الیوم غنیمة وغدا"لاتدری لمن هو.
امروز را غنیمت شمار.چه میدانی فردا برای کیست؟
علیک بذات نفسک ودع ماسواها.
به اصلاح خویشتن بپرداز و جز این کار را رها کن.
++++++++++++++++++++++++++++++
برگرفته از کتاب چهل سخن:
استاد محمدجسین حجازی
