مردی که صدای مردم را شنید
مردم کاندیدای محبوب خود را پیداکردند
9 دی : با پایان ثبت نام شوک گونه کاندیداهای ریاست جمهوری و مشخص شدن صف بندی ابتدایی، انتخابات ریاست جمهوری یازدهم وارد فاز حساس و اصلی خود شد. هاشمی رفسنجانی که تمام مقدمات را برای ورود خود آماده کرده بود، با توجه به عملکردی که در سالهای اخیر و بویژه نقشی که در فتنه سال 88 داشته است، ریسک حضور در انتخابات و رد صلاحیت یا تایید صلاحیت و عدم رأی آوری را پذیرفت و ترجیح داد که ثبت نام کند تا مرد شکست های پی در پی انتخاباتی نام بگیرد.
احمدی نژاد نیز همانطور که پیش بینی می شد از گزینه اصلی خود تنازل نکرد و دوشادوش مشایی وارد ستاد انتخابات شد و در یک حرکت غیرقانونی در جایگاه رییس جمهور از یک کاندیدای انتخابات حمایت نمود. ثبت نام مشایی با قطعیت رد صلاحیت وی نشان می دهد که احمدی نژاد برنامه های احتمالی دیگری پیش بینی نموده است که باید در جای خود به آن پرداخت.
احمدی نژاد که پیش از این بارها و بارها با اتخاذ ادبیات مدح و ستایش و حتی گریه برای مشایی، اراده خود را برای حمایت از مشایی به عنوان کاندیدای مورد حمایت دولتش نشان داده بود، مشایی را به میدان آورد. در این که مشایی مورد تایید شورای نگهبان قرار نمی گیرد همانقدر قطعیت وجود دارد که اگر خاتمی و موسوی به میدان می آمدند تردید در باره رد صلاحیتشان وجود نداشت. اما در این که با رد صلاحیت مشایی،؛ احمدی نِژاد به دنبال چه بازیی است باید منتظر ماند و دید. برخی از تحلیل گران از عدم برگزاری انتخابات توسط وی و به زمین گذاشتن اجرای انتخابات خبر می دهند که البته این خط خبری است که بی بی سی و صدای آمریکا آن را دنبال می کنند. تحلیل دیگر به میدان آوردن برخی گزینه ها مانند جوانفکر، رحیمی و خلیلیان برای طرح برخی موضوعات از زبان آنهاست.
در هر حال این نکته روشن است که مشایی و هاشمی پازل یکدیگر را تکمیل می کنند و فتنه-انحراف مثل دو لبه قیچی با هم هم افزایی می کننددر میان اصولگرایان سنتی اما افتراق آرا به شدت وجود دارد. در میان اعضای ائتلاف سه نفره فقط از حداد عادل توقع رعایت توافقات اخلاقی می رود، به همین دلیل بعید است که وی تا پایان در صحنه رقابت انتخابات باقی بماند. از سویی ولایتی و قالیباف که با شعار وحدت با محوریت نظرسنجی به میدان آمده بودند، در میانه راه به اما و اگرهایی در این باره پرداخته اند و یکی از آنها در کنار نظرسنجی، شروطی مانند مشروعیت با نظر جامعتین و دیگری شرط کارآمدی را بهانه بهم زدن بازی خود کرده اند. با این حساب قطعا اگر قالیباف به دلیل پرونده های مالی خود رد صلاحیت نشود، به همراه ولایتی، هر دو در صحنه انتخابات باقی خواهند ماند.
از میان ائتلاف پنج نفره نیز دود سفید با اما و اگرهایی همراه شد. ابوترابی فرد در حالی خود را گزینه نهایی این ائتلاف معرفی می کند که منوچهر متکی معتقد است فرد مقبول در نظرسنجی هاست و حتی کار به اعتراض علنی تشکل های همسو با متکی کشید و همه این ادعاها در حالی است که اساسا میزان مقبولیت افراد این ائتلاف در نظرسنجی ها به بالای دو درصد نرسیده است! گزینه ای مانند رضایی نیز در طول سال های اخیر ثابت کرده که اساسا نه او ادبیات عمومی جامعه را می فهمد و نه بدنه عمومی جامعه روی خوش به او نشان خواهد داد.
در سویی دیگری از صحنه انتخابات اما گزینه هایی صف آرایی کرده اند که نزدیکترین گفتمان را به یکدیگر و البته نسبت به انقلاب اسلامی و تفکر مکتبی رهبر معظم انقلاب دارند و بدنه رأی آنها در یک سبد قرار دارد، هرچند جامعه رأی آنها که البته به یک میزان نیست. در این جبهه می توان گزینه هایی مانند لنکرانی، زاکانی و جلیلی را دید. حداد عادل را هم باید در زمره همین چهره ها دانست هر چند ائتلاف حدادعادل با قالیباف، انتقادات زیادی را متوجه وی کرده تا جایی که امروز محفل و مجلس علنی و غیرعلنی ای نیست که حداد عادل مجبور به توضیح و توجیه در باره این ائتلاف ناهمگونش نباشد.
هر چند نمی توان ویژگی شخصیتی و عقبه حمایتی و همچنین اقبال عمومی و بدنه اجتماعی جلیلی، لنکرانی، زاکانی و حتی حداد عادل را هم یکی دانست اما باید گفت که این چهار نفر از یک گفتمان برخوردارند. این چهره ها هر یک به ویِژگی و شاخصه های خاص خود در بدنه حزب اللهی جامعه شناخته می شوند و هر یک بنا بر ضرورتی پا به عرصه انتخابات گذاشته اند. یکی از مهمترین شاخصه این چهره های چهارگانه گفتمان مقاومت و عدم قدرت طلبی آنهاست.
لنکرانی بعد از رایزنی بسیار با سعید جلیلی و حتی اعلام آمادگی برای حمایت از وی و در نهایت وقتی عدم جمع بندی اولیه سعید جلیلی برای ورود در انتخابات را دید، حدود یک ماه قبل با معرفی جبهه پایداری و حمایت آیت الله مصباح به میدان آمد و البته از آن روز تا به امروز نیز وقتی در مجامع عمومی و خصوصی در برابر این سئوال قرار گرفته که اگر گزینه ای مانند جلیلی یا فتاح نیز در انتخابات حضور یابند چه تصمیمی خواهد گرفت، با قاطعیت اعلام کرده که از این گفتمان تنها یک گزینه وارد عرصه انتخابات خواهد شد و او حاضر به رقابت با چهره گفتمانی ای مانند جلیلی نیست. زاکانی نیز که قبل از اعلام کاندیداتوری بارها اعلام کرده بود که با سعید جلیلی رقابت نخواهد کرد، چند روز قبل از اعلام کاندیداتوری به ملاقات جلیلی رفت و بعد از این ملاقات اعلام کرد که هیچ اختلاف گفتمانی ای بین خود و جلیلی نمی بیند اما چون جلیلی اعلام کرده که فعلا به جمع بندی نرسیده، در عرصه انتخابات وارد می شود و اگر سعید جلیلی هم کاندیدا شد با او ائتلاف خواهد کرد و به رقابت نخواهد پرداخت.
حداد عادل اما هر چند خود را به خروجی ائتلاف سه نفره پیوند زده است اما اکنون که این ائتلاف نتوانسته به جمع بندی برسد و عملا ثابت شد که شیوه هایی مانند مراجعه به نظرسنجی و انتخاب اصلح بر اساس شاخصه های عرفی سیاسی نتیجه ای جز اصرار بر قدرت طلبی نخواهد داشت، باید در تصمیم قبلی خود تجدید نظر کند و انتقادی را که بدنه حزب اللهی و جریان مقاومت در عرصه انتخابات از ایشان دارد، با رفتار عملی خود در حمایت از گزینه نهایی بدنه انقلابی جامعه پاسخ دهد به ویژه که حداد عادل قبل از این به صراحت اعلام کرده بود چهرهایی مانند لنکرانی، جلیلی و زاکانی را انقلابی تر از خود می داند. به یقین مطالبه افکار عمومی از این چهره های گفتمانی این است که بر خلاف ائتلاف ها و جریانات سیاسی دیگر به دنبال قدرت طلبی نباشند و همه دست در دست هم برای پیروزی گفتمان پیشرفت و مقاومت تلاش کنند. 9 دی معتقد است مطالبه اصلی بدنه حزب اللهی جامعه نیز در هفته جاری باید بر همین ریل حرکت کند.
حضور هاشمی و مشایی که در واقع یک گفتمان و یک مشرب فکری را پیگیری می کنند و کناره گیری محمدرضا عارف، محمد شریعتمداری، حسن روحانی، مسعود پزشکیان و سایر کاندیداهای اصلاح طلبان به نفع او و اجماع اصلاح طلبان پشت سر هاشمی ایجاب می کند جریان اصولگرا و بدنه گفتمان سوم تیر با یک اجماع که در بدنه آن ها شکل می گیرد به صحنه انتخابات بیایند.
برآورد عمومی فضای دانشگاهیان و حوزویان و فضاهای عمومی مردم و متدینین نشان می دهد که دکتر سعید جلیلی، دیپلمات 48 ساله ای که صریح و انقلابی حرف می زند مورد اقبال عامه و عمومی بدنه رای اصولگرایان قرار دارد و می تواند علمدار گفتمان مقاومت-پیشرفت در برابر گفتمان سازش-ارتجاع هاشمی و یارانش باشد.
علی رغم همه صف آرایی های احتمالی انتخاباتی و اغتشاش شدید گفتمانی در فضای انتخابات آتی، اکنون با قطعیت ثبت نام ها می توان همه خرده گفتمان ها و برنامه ها را ذیل دو مسیر، دو گفتمان و دو مکتب دسته بندی نمود. اول گفتمان پیشرفت- مقاومت و دوم گفتمان ارتجاع- سازش دو گفتمانی هستند که در تقابل آشکار و صریح با یکدیگر قرار دارند.
اما به راستی ویژگیهای دو حرکت انقلابی پیشرفت و ارتجاعی پسرفت چیست؟ در شرایط سیاسی آتی ،ملت کدامیک از دو راه پیش رو را بر خواهد گزید و چه افراد و با چه انگیزه هایی در این دو مدل بازی میکنند؟ اینها پرسش هایی است که ذهن هر انسان فکور در جامعه سیاسی فعلی را به خود مشغول کرده است
حقیقت آن است که حرکت انقلابی پیشرفت، درون زا و متکی بر استعداد های بومی و ملی است .این گفتمان تکیه بر استعدادهای ذاتی و درونی دارد وبه جای غبطه خوردن بر داشته های دیگران، سعی در رفع موانع و دستیابی به افق های رشد دارد.در مقابل گفتمان ارتجاع، متکی بر ناامیدی از درون و الگو برداری حتی ناقص و ظاهری از دیگران است.این گرته برداری ناقص آنچنان از خود بیگانه و منفعل است که حتی نیازهای خود را نیز نمی شناسد و منتظر آن است که دیگران- دشمنان- به او دیکته کنند که امروز چه میخواهد و راه دستیابی به آن نیازپندارها چیست.
نگاه گفتمان انقلابی پیشرفت به مقوله مردم ، نگاهی از بالا به پائین و فرمایشی نیست. این گفتمان انفکاکی میان پیشرفت و معنویت ودین قائل نیست به خلاف گفتمان ارتجاع که مردم را صرفا برای مطامع خود میپسندد و آنجایی که بوی مخالفت مردم با اهداف عالی آنان به مشام رسد، مردم دیگر رنگ باخته و تبدیل به پوپولیست ها و عوام الناس بی خرد و محتاج نصیحت و هدایت می شوند.
نگاه گفتمان عدالت و پیشرفت ،نگاهی افق نگر و برنامه ریز است.این گفتمان آینده محور است و آینده را نیز فردا نمی داند بلکه برای سال ها و نسل ها دارای برنامه است. این دقیقا به خلاف گفتمان ارتجاع است که همواره به امروز و دیروز مینگرد و آرمان خود را در دیروز جستجو می کند.
گفتمان پیشرفت اما از ولایت استفاده ابزاری و انتخاباتی نمیکند. به اوامر او نیز نگاهی ابزاری ندارد که با اکراه و از سر التزام قانونی و حرف مردم و...مجبور به تبعیت شود. برای گفتمان پیشرفت همه مردم مهم اند و شهری و روستایی و مرفه و حاشیه نشین تفاوتی ندارد.
گفتمان پیشرفت وعدالت حاضر نیست تا برای یک لقمه رای، به دروغ ، تهمت و فریب مردم و صاحب منصبان و قول به صدارت و وزارت و امثالهم به آنان متمسک شود. برای او قدرت اصالت ندارد بلکه خدمت و تلاش بی منت به مردم مهم است. این دقیقا به خلاف رویه گفتمان ارتجاع است که قدرت برای او شرکت سهامی از میان اقوام و دوستان و هم باندی ها و هم حزبی هاست.
گفتمان پیشرفت بر خلاف ارتجاعیون، تکلیف مدار است. عقلانیت گراست و میان این دو تعارضی نمی بیند.
اما به نظر میرسد که ملت آرمانی و ارزش گرای جامعه ما، اینک به خوبی این دو گفتمان را از یکدیگر بازشناخته و انتخاب خود را کرده اند. هرچه بوق ها و دهل ها فریاد بر آورند که جلوی شنفتن مردم را بگیرند افاقه ای ندارد چون مردم دلبسته به رهبری، این گفتمان را با عمق جان و دل پذیرفته اند والبته نصیبی هم از شعارهای توخالی ارتجاعیون نبرده اند.
هرکه دل در گرو انقلاب و سربلندی میهن دارد، امروز گفتمان پیشرفت و تعالی را به پیش می برد و هرکه در این رقابت، دل در گرو حقدهای بدریه و حنینیه و عقده های درونی قدرت گرایانه و بریده از مردم دارد به گفتمان ارتجاع وابسته است.
آرایش انتخابات پیش رو، یک آرایش سیاسی-ژورنالیستی نخواهد بود بلکه یک آرایش سیاسی گفتمانی-فکری-فرهنگی-سیاسی خواهد بود و مردم نسخه های اصلی هر دو گفتمان را به خوبی شناخته اند و کاندیداهای همگرا در گفتمان پیشرفت-مقاومت باید با هم افزایی و عدم رای شکنی به تدبیر رهبر انقلاب در مدیریت دهه چهارم انقلاب یاری و کمک نمایند.
هرکس، به هر نحوی بدنه رای یکپارچه معتقدان به گفتمان انقلاب و رهبری را بشکند به آرایش جریان رقیب کمک مستقیم نموده است و طبعا مورد اعتراض بدنه رای قرار خواهد گرفت. تقوا، اخلاق و تدبیر حکم می کند که با آرامش و تانی و طمانینه و عقلانیت و بدون مشغول شدن به بحث های درون گفتمانی، پارادایم های اصلی انتخابات را شناخته و براساس منطق استاد علامه مصباح یزدی مبنی بر تبلیغ خالصانه اصلح اقدام نماییم که ایشان فرمودند: «برای خدا کار کنید، اصلح مقبول می شود».
